Οταν το εμβολιο εισερχεται στο σωμα

Γραφει ο Morpheus Blind

                                                                                              

Προσωπικα, δεν ειμαι ο ειδικος επιστημονας για να εκφερω επιστημονικα τεκμηριωμενη αποψη κατα των προγραμματων εμβολιασμων και ουτε με ενδιαφερει να κανω κατι τετοιο. Δεν επιθυμω να πεισω κανεναν να μην κανει εμβολια στα παιδια του. Μου κανει ομως εντυπωση οτι ενας ανθρωπος που εχει διδαχτει μονο τα βασικα στην βιολογια, την χημεια, την φυσικη, τα μαθηματικα και τελικα την «λογικη» στο λυκειο, δεν μπορει να αντιληφθει οτι απλως «κατι δεν παει καλα» με αυτην την ιστορια των υποχρεωτικων εμβολιασμων. Ισως τα επιχειρηματα του ιατρικου κοσμου ακουγονται τοσο βροντερα με την υπογραφη ΙΑΤΡΟΣ που «παγωνουν» την σκεψη μας και κατακρεμνιζουν την κοινη λογικη μας...? Εγω θελω να ζησω ελευθερος, τουλαχιστον μεσα στην σφαιρα της «επιστημονικης» φαντασιας και το μονο που ξερω ειναι οτι ειμαι αρκετα επιστημονας να καταλαβω οτι τα επιχειρηματα υπερ των εμβολιασμων ειναι απλως...«επιστημονικοφανη». Αρα, που βρισκεται ακριβως η επιστημη? Μηπως ειναι στις «στατιστικες»  παρατηρησεις  ή μελετες? Γιατι αν ειναι εκει, τοτε επιτρεψτε μου το ΔΙΚΑΙΩΜΑ να επιλεξω να βρισκομαι στο «στατιστικο σφαλμα».

Ισως τα παρακατω να ριχνουν λιγο φως σε αυτα που λεω, απο τους ειδικους του ειδους :

[Κων/νος Μουρουτης Μ.D., Ph.D, Ολη η αληθεια για τα εμβολια]...ο σκοπος των εμβολιασμων ειναι να αναγκασει το σωμα να παραγει αντισωματα, τα οποια θα παρασχουν ανοσια για καποιο χρονικο διαστημα κατα μιας συγκεκριμενης ασθενειας. Το 1949 το Βρετανικο Ιατρικο Συμβουλιο διεξηγαγε μια εκτενη ερευνα προκειμενου να καθοριστει σε ποιο βαθμο τα αντισωματα της διφθεριτιδας που παρηχθησαν απο τους εμβολιασμους, βοηθουν το κοινο να αντισταθει στην ασθενεια. Στην επισημη εκθεση τους το 1950 αποκαλυψαν οτι η παρουσια αντισωματων δεν βοηθουσε με κανενα τροπο την αντισταση στην ασθενεια της διφθεριτιδας. Οπως ανεφεραν «...καποιοι ανθρωποι που διεθεταν πολλα αντισωματα νοσησαν, ενω αλλοι με λιγοτερα αντισωματα επεδειξαν υψηλη αντοχη στην ασθενεια[1]...»

Ο ιατρος Wenddel Belfield του San Jose της Καλιφορνιας εξηγει αυτο το μυστηριο : «Τα αντισωματα δεν ειναι απαραιτητα οταν οι πρωταρχικες ανοσοποιητικες αμυνες (διαφορες κυτταρικες σειρες του ανοσοποιητικου συστηματος, ιντερφερονες κ.α) λειτουργουν στον βελτιστο των δυνατοτητων τους. Η παραγωγη των αντισωματων λαμβανει χωρα μονο οταν το επιπεδο των ασκορβικων αλατων (=Vit.C) ειναι χαμηλο και επιτρεπει σε καποιους ιους να επιζουν των πρωταρχικων αμυντικων μηχανισμων[2].»

O ερευνητης-ιατρος William Howard Hay αναφερει σχετικα με το θεμα οτι «...ειναι ανοησια να διοχετευουμε πυον απο ενα πιθηκο σε ενα μικρο παιδι με την ελπιδα οτι θα βελτιωσουμε την υγεια του. Δεν υφισταται ο ορος ανοσοποιηση, αλλα την πουλαμε με αυτο το ονομα. Αν μπορουσαμε κατα καποιο τροπο να χτισουμε μια φυσικη αντισταση κατα της νοσου με αυτα τα τεχνητα μεσα, τοτε θα το επικροτουσα, αλλα δυστυχως δεν μπορουμε να κανουμε κατι τετοιο. Το σωμα διαθετει τις δικες του μεθοδους και αμυνες. Αυτες εξαρτωνται απο την ζωτικοτητα του σωματος την συγκεκριμενη στιγμη. Εαν ειναι σε καλη κατασταση θα αντισταθει εναντι ολων των λοιμωξεων,ενω αν δεν ειναι τοτε δεν θα τα καταφερει και εμεις δεν μπορουμε να βελτιωσουμε αυτη την ζωτικοτητα χορηγωντας οποιοδηποτε ειδος δηλητηριου[3].»

H παραξενη ενεργεια χορηγησεως εξασθενημενων ιων στο σωμα, την οποια καλουμε εμβολιασμο, μπορει να προκαλεσει αφυσικες καταστασεις στο σωμα, οι οποιες μπορουν να ξεσπασουν μετα απο χρονια σε κατι τρομερο. Σε ενα βιβλιο του ο ιατρος Richard Moskowitz εξηγει οτι η αφυσικη διαδικασια του εμβολιασμου μπορει να διοχετευσει στο σωμα ιους αργης δρασης. Οι ιοι αυτοι μπορουν να προκαλεσουν μελλοντικα ανιατες χρονιες ασθενειες[4].

---

[1] British Medical Counsil Report 272, May 1950

[2] W.Belfield M.D, quoted in Drs G. Dettman and A.Kalokerinos “A supportive submission” The dangers of Immunization, 1979

[3] William Howard Hay M.D., quoted by Usher Burdick in the House of Representatives, Dec 21th, 1937

[4] R.Moskowitz M.D. “Immunizations: A Disserting View” Dissent in Medicine : Nine doctors speak out 1985, p.133-166